De kop is er af. Mijn eerste echte testcase als elite-renner. Een verslagje.
De spanning droop hier en daar van de koppies af aan de start van de eerste voorjaarscompetitiewedstrijd in 't Loo. Liefst 118 coureurs hadden zich in de A-klasse aan de start gemeld om 2 uurtjes door de stormachtige wind te ploeteren. Mijn doel: uitfietsen in de voorste helft van het deelnemersveld, en ergens in het 2e deel van de koers een paar jongens pijn doen. Vlak voor de start bleek de spanning zowaar ook overgeslagen op mij. Mijn suiker was pijlsnel gestegen naar 18. Oei, da's te hoog! Ik besloot het risico te nemen snel nog wat extra insuline toe te dienen, propte een paar reepjes in mijn zak en probeerde het eerste deel van de wedstrijd zo efficiënt mogelijk tussen de wielen te rijden om verzuring te vermijden.
Na drie kwartier makkelijk meepeddelen nam ik een kijkje aan het front. Met de neus in de wind bleek het heel andere koek dan in de buik van het peloton. Ik had niet getaperd met het oog op de planning voor de Ster, maar voelde de 3 pittige midweekse trainingen eigenlijk nauwelijks in de benen. Lekker! Na een paar rondjes meedraaien liet ik me iets terug zakken om het laatste half uur koers te kijken hoe de benen er echt voor staan. Dat blijkt nog niet zo gek te zijn. Twee keer meegesprongen met een groepje, de slag gemist bij de definitieve kopgroep en als straf daarvoor een solodemarrage vol tegen de wind op 4km voor de finish. De laatste 500m met tegenwind explodeerden mijn benen bijna en op 50 meter voor de streep was ik een malse prooi voor het aanstormde peloton.
Van mijn ploegmaten werd Leon indrukwekkend 2e, en lieten ook Paul, Robin, Willem en Roy zich in de finale zien. Voldane ploegleider, tevreden ikke. Nog 3 weken tot de Ster.
 |
| Foto: Frank Dames |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten