maandag 7 februari 2011

Lak aan alles

- Dag 80: 1uur spinning als hersteltraining -
Hé, jij daar! Ja, jij, achter je beeldscherm! Jij bent één van de 75 unieke bezoekers die per dag dit weblog leest. Jemigdepemig, ik had die bezoekersaantallen nog nooit gecheckt. Misschien dat menig whizzkid nu op de grond rolt van het lachen, maar ik vind dat best unmeunig veul. En elke dag komt er meer bij. Hartstikke leuk!

Eigenlijk knooi ik maar wat aan, beste lezers. Yup, ik begin heus wel een klein beetje trots te worden op mijn project 'In 100 dagen naar de Ster'. So far so good, en op dag 80 kan ik mijn geliefde sterretje bijna ruiken. Ehhh... u snapt wat ik bedoel. Steeds vaker krijg ik ook reacties op de stukjes. Vaak complimentjes (dank-dank) en soms een kritische noot (nog veel meer dank!).

Zoals de wielrenner die vandaag quasi-serieus zijn beklag bij me deed. Volgens hem schilder ik wielrenners af als sporters die zichzelf te serieus nemen, altijd smoesjes hebben en alleen maar over wielrennen kunnen lullen. En niet te vergeten, dat ze altijd roepen nooit te trainen, terwijl ze vooral veel en dom trainen. Slecht voor het imago, zo vond hij. Of ik wielrenners voortaan niet wat stoerder af kon schilderen. No problemo, ik luister graag naar mijn lezers, ook al ben je maar een van de 75.

Wielrenners als noeste, bonkige ridders van het smalle zadel, die elke koers op een onvervalst heldenepos uit laten draaien. Ferme, onverschrokken beulen, die na een valpartij eerst naar hun fiets kijken en dan pas naar zichzelf. Maar tegelijk ook ijdele, snelle jongens, dol op dure bling-blingspulletjes. Gasten waar je respect voor hebt, tegenop kijkt. Niks geen mietjes of ideale schoonzonen. Streetwise, wie doet ze wat, lak aan alles. Check dan:


Even op klikken om uit te vergroten


Geen opmerkingen:

Een reactie posten