 |
Xandrijn Bakker, wielrenner met een missie, maakt morgen met zeven andere Hanzerenners zijn debuut in de Ster. foto Frans Paalman |
Oplawaai voor eigen bestwil
door Jan Pieter Borgmeijer. vrijdag 25 februari 2011
De neutralisatie richting de rand van de stad en de dijk naar Wijhe zal opnieuw meer dan een tikkie nerveus zijn.
Voor Xandrijn Bakker kan de Ster van Zwolle er al ontploffen. "Als van de spanning mijn bloedsuiker omhoog gaat, spuit de verzuring mijn neus uit. Daarna zakt het heel snel. Ik moet in ieder geval zorgen dat ik veel reepjes in de zak steek."
Het zal een wedstrijd in een wedstrijd worden. Zoals het eigenlijk zijn hele leven al gaat. "Ik ben vanaf mijn tiende diabeet, type 1. Normaal kun je er goed mee leven, maar het probleem is dat mijn lichaam de insuline niet altijd even goed accepteert."
Als junior hoorde de geboren Fries bij de beste tien schaatsers van het land. "Maar op mijn achttiende ben ik abrupt gestopt." De geest wilde wel, maar het lichaam bleef haperen. Hij werd een jaar assistent-coach bij Jillert Anema's Blauwe Stadploeg met Gerard van Velde, Rintje Ritsma en Bianca Roosenboom. "Ik heb van de profs geleerd met dezelfde passie en toewijding te werken als zij."
Het vormt de basis van zijn eigen gezondheid. "Met mijn suikerwaardes had ik veel slechter moeten zijn. Maar ik ben beter dan dat omdat ik altijd veel gesport heb. En mijn suiker blijft het langst goed als ik in een strak keurslijf zit. Het idee is nu om mijn lichaam zo'n oplawaai te geven, dat het niet weet wat het overkomt. Ik hoop dat het dé truc is."
De 33-jarige inwoner van Zwolle besloot te gaan fietsen. "Eerst in de harige benenklasse, maar sporten is alleen maar mooi als je een doel hebt." Hij kroop onder de vleugels van Adriaan Helmantel, de begeleider van stadgenoot Kirsten Wild. Met de nieuw op te bouwen ploeg van de Hanzerenners vielen alle puzzelstukje samen. "Ik had precies honderd dagen. Ik hou een blog (xandrijn.nl) bij om gemotiveerd te blijven." Niet echt nodig, wel boeiend om te lezen. "Ik heb in december de basis gelegd voor de Ster. Weer, wind, pekel, de bidon bevroren. Ik hoopte voor morgen ook op Siberische toestanden, heroïsch."
Met een vijftiende plaats in de trainingsklassieker van Sleen beleefde hij een prachtige vuurdoop. "Ik wist niet of ik zou durven. Het is constant oorlog op die smalle weggetjes, maar ik merkte dat ze je respecteren als je wat kan. Ik heb genoten, besefte me dat ik een echte wielrenner ben. Toen heb ik wel een klein traantje weggepinkt."
http://www.destentor.nl/sport/grootzwolle/8223911/Oplawaai-voor-eigen-bestwil.ece
Geen opmerkingen:
Een reactie posten