Een week lang heb ik 2 slangetjes in mijn buik. De ene heb ik al meer dan 15 jaar, nou ja, elke 3 dagen een nieuwe. Die is van mijn insulinepomp, een apparaatje dat 24 uur per dag insuline afgeeft. Die insuline loopt via een slangetje en een infuusje op mijn buik mijn lichaam in. Ik kan zelf de toe te dienen hoeveelheid insuline aanpassen. Insuline inspuiten hoeft in principe niet meer. Goed spul, zo'n pomp.
Hoeveel insuline ik nodig heb is afhankelijk van mijn bloedglucosewaardes. Daarom moet ik regelmatig in mijn vinger prikken om die waarde te meten. Normaal gesproken zo'n 5x per dag, maar nu ik dagelijks fanatiek sport wel 8 tot 10x per dag.
Nu is er een paar jaar geleden een geweldige uitvinding gedaan: de glucosesensor. Dit is een sensor die onder de huid ingebracht wordt, en via een zendertje elke 5 minuten bloedsuikerwaardes doorstuurt naar de insulinepomp. Op de pomp kun je de waardes aflezen zodat je een veel beter beeld krijgt van de schommelingen in suikerspiegel. Daarnaast kun je snel actie ondernemen als je ziet dat dit nodig is, en hoef je je vingers niet meer helemaal lek te prikken.
Beste vrienden van zorgverzekeraar De Friesland, mijn suikers schommelen al jaren als een jojo. Henk, Harma en ik doen er alles aan deze onder controle te krijgen. In een ultieme poging train ik me nu zelfs de ballen uit de broek om door een topsportregime de boel weer in het gareel te krijgen. Zouden jullie mij niet een klein beetje willen helpen? Een weekje aan de sensor is mooi, maar zet natuurlijk geen zoden aan de dijk. Vindt ook dr Bilo, de onbetwiste ayatollah op insulinepompgebied. Als arts, internist, nefroloog, professor, hoogleraar, docent aan de Oxford University en Officier in de Orde van Oranje-Nassau zal hij daar toch wel een heel klein beetje verstand van hebben, denken jullie niet?
Of zou het goedkoper zijn te wachten totdat mogelijke complicaties van een slecht ingestelde diabetes zich voordoen? Even ter herinnering: hart- en vaataandoeningen, nierziekten, maag- en darmklachten, geen gevoel meer in voeten, handen en penis, blindheid en dementie. Dankzij 25 jaar sport blijft het bij mij nog beperkt tot handen en voeten die 's winters snel koud worden en wondjes die traag helen. Overige complicaties dacht ik niet, maar dat kan ik me niet zo goed herinneren.
Behandeling voor al die complicaties lijkt me een heel stuk prijziger dan het bij voorbaat vergoeden van een sensor. Dus beste vrienden van De Friesland, héél graag een positief antwoord op het verzoek van Bilo. Een Ster van Zwolle voor rolstoelers is er immers niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten