vrijdag 17 december 2010

Kl#teziekte

-Dag 28: extensieve bankhangtraining-
Waarschuwing: als u zin hebt in een vrolijk stukkie, hilarische avonturen of epische poëzie, moet u vandaag niet bij mij zijn. Zoek maar een ander blog; ik ben in slecht humeur.

Ik heb namelijk al 3 dagen niet getraind vanwege belabberde bloedsuikerwaardes. De suikers willen maar niet naar beneden, hoeveel insuline ik ook mijn lichaam injaag. Voor de kenners; de waardes liggen continue boven de 15, en vaak boven de 20. Bijbehorende symptomen zijn vermoeidheid, gebrek aan energie, minder kracht en verzuring. Niet echt handig voor een sporter.

Natuurlijk, ik heb dit vaker meegemaakt. Veel te vaak, wat ook de belangrijkste reden is om mijzelf aan dit tijdelijk topsportrooster te onderwerpen. Ik had het me 4 weken geleden nog zo voorgenomen; hoe slecht de suikers ook zijn, ik ga trainen. No matter what. Desnoods wat rustiger. Afgelopen woensdag, de eerste slechte dag, heb ik het nog geprobeerd. Met een motivatie lager dan de buitentemperatuur begon ik aan een krachttraining. Al na 4 squats zakte ik letterlijk door m'n benen. Even rust, en nog een keer proberen. Opdrukken dan maar. Achtien, negentien, grrrmmmpfff en ... plof. Normaal haal ik er met gemak 50. Ik heb de boel aan de kant gegooid, een biertje gepakt en ben op de bank geploft. Vooruit dan maar, na drie-en-een-halve week hard trainen even toegeven. Eén extra rustdagje moet kunnen. Gisteren ging het echter van kwaad tot erger, en vandaag spoot de verzuring zo'n beetje m'n oren uit. Is 3 daagjes niet trainen dan zo'n ramp? Normaalgesproken niet. Maar gezien mijn grote trainingsachterstand en duchtige doel kan ik me weinig speling in mij trainingsprogram veroorloven.

Diabetes, ach, je kunt er best mee leven. Het is geen kanker en geen aids, maar wel een stille sluipmoordenaar als je lichaam nergens naar luistert. En dus ben ik nu lamlendig, chagrijnig en een klein beetje verdrietig. Mag het even?

Morgen weer a brand new day en hopelijk een welwillend lichaam. Ik geef het natuurlijk nog niet op. En gelukkig kan ik mijn frustraties via dit medium bij u kwijt. Dank u wel!

1 opmerking:

  1. Hè kak zeg, X.! Ik had al zo'n vermoeden toen je niet reageerde op mijn smsjes. Ik moest het dus zonder jou stellen op de baan, afgelopen woensdag. Afijn. Ging ook best. Maar ga je woensdag wel weer mee?

    BeantwoordenVerwijderen