maandag 20 december 2010

Doerebouten

-Dag 31: 1uur schaatsen en 2uur extensief duur ATB-
Als diabeet lijk je wel een wijf. Was het verhaal hieronder nog in mineur, inmiddels is de situatie 180 graden gekeerd. Ik ben namelijk best een beetje blij. Of noem het maar gerust gelukkig. Lyrisch en euforisch mag ook. Wat een paar graden vorst al niet kan doen.

Het was schitterend, zondagochtendvroeg bij Belt Schutsloot. We waren bijna remi. Maagdelijk besneeuwd ijs lag lonkend op ons te wachten. Onder de witte deken bleek een prachtige egale ijsvloer verstopt. We verfraaiden het vlokkendek op Arembergergracht tot in Zwartsluis met V-vormige gravures. Links, rechts, links, rechts. Daarna doken we de rietlanden in. IJskristalletjes glinsterden in de ochtendzon op statige omhoog priemende doerebouten. U weet wel, van die dikke rietstengels met zo’n sigaar er boven op. Ze zullen in goed ABN vast een keurige Nederlandse naam hebben, maar ik wil het niet weten. Als zoon van een rietdekker zijn het doerebouten, en dat moet maar mooi zo blijven.

Van een berk in schutkleur valt een klein pakketje sneeuw met zachte plof voor ons neer. Verder horen we niks. Totale stilte, alleen onderbroken door het krassen van onze ijzers. Dan schrikken we op. Ktsjiiiiing! Het ijs begint te werken. Kgggg….ptsjoeeeeng! De krachten van de natuur in optima forma. Mijn wangen gloeien. Van inspanning en geluk. Schaatsen in de mooiste natuur van Nederland, genieten met een grote G.

PS: In suikerland is de rust weergekeerd. Het gaat al een stuk beter. SP, HK en MdV bedankt voor de opbeurende woorden!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten