Fiets aan de wilgen

Deelname aan de Ster van Zwolle was het einddoel van mijn plotselinge ingeving om 100 dagen te leven en trainen als topsporter. Ik stond er, tussen de grote mannen aan de start op het Grote Kerkplein. En in de voorafgaande trainingskoersen bleek zelfs dat ik iets meer kon dan alleen het peloton opvullen. Ik kon gewoon goed mee met de elite-jongens. Mission impossible accomplished. Tweede doel was het op peil brengen van mijn al jaren schommelende suikerwaardes door het uitvoeren van een Spartaans trainingsschema. Na wat horten en stoten in de eerste 2 maanden, begon het er in februari echt ergens op te lijken. Nog wel pieken en dalen, maar een lager gemiddelde en 15% minder insuline. Kortom, "Xandrijn spuit en koerst in 100 dagen naar de Ster", was een bijzonder geslaagd experiment.

Op de maandag na het Ster-weekend ging het direct faliekant mis. De suikerwaarden vlogen naar skyhigh en waren met geen spuit naar beneden te krijgen. Niet een paar dagen, maar 2 weken lang met een gemiddelde bloedsuikerpeil van 16.0 en dagelijkse pieken van ver boven de 20. Voor de leek: 6,5 is de streefwaarde. Dat lijkt niet alleen nergens op, maar daar word je simpelweg niet oud mee. Verklaring? Tsja, zeg het maar...

Symptomen van zulke hoge suikers voor een sporter: lamlendigheid, vernauwing van de aders (geen maximale spiercontractie mogelijk), verbranding van het eigen lichaam (bv vetten) ipv glucose uit de bloedbaan, en een fors verhoogd vochtverlies. En last but not least zeer snelle vorming van melkzuur en andere afvalstoffen. Het komt er dus op neer dat je 1. geen zin hebt om te trainen 2. als je gaat trainen ben je niet vooruit te branden en verzuur je razendsnel en 3. mogelijk breek je het lichaam meer af dan dat je iets opbouwt.

Dus heb ik na de Ster de fiets 2 weken niet aangeraakt. Langzamerhand kwam ik tot dezelfde conclusie die ik jaren eerder ook al eens getrokken heb: mijn lichaam is niet geschikt voor topsport. Het Ster-project was prachtig. Misschien moet dat maar een memorabele afsluiter worden van mijn carrière als wedstrijdsporter.

Tot zover dit zielige verhaal. Blèèrk.... ik hou helemaal niet van dit soort zelfmedelijden, maar het is zoals het is.