Ploegmaat RK zei het heel voorzichtig: "Hé Xandrijn, ik heb jouw uitslagen van vorig jaar opgezocht op wielerland.nl. En ik kwam alleen een 44e plaats bij de B-amateurs tegen..." Er viel een zwangere stilte. RK verwachtte een reactie. Oei oei... ik kon me bijna niet beheersen om hem er gigantisch bij te lappen. "Ja goed hè! De enige koers die ik vorig jaar heb uitgefietst, maar wel op het tandvlees hoor!"
En daar zit nog een kern van waarheid in ook. Want in 2010 was de Ronde van Noordbroek inderdaad de enige KNWU-wedstrijd waaraan ik heb meegedaan. Wat er op Wielerland niet bij staat is dat ik in die wedstrijd zo'n beetje alle premies plus de leidersprijs had gepakt, en bij een dood-of-de-gladiolen-solo vlak voor de finish was teruggehaald door een aanstormend peloton.
Wat ook niet in de annalen is bijgeschreven zijn de stuk of 6 wilde koersen die ik vorig jaar gereden heb. Dat zijn wedstrijden buiten de KNWU om. Zoals de regionale voorjaars- en zomeravondcompetitie, en de wedstrijden van wv Snits. Eigenlijk zijn die wedstrijden veel leuker dan die van de wielerbond. Daar barst het van de vervelende draai-en-keerrondjes rond de kerk, waarbij de kop van het peloton de staart zowat in de rug kan kijken. En je moet je weken van te voren inschrijven, terwijl ik met mijn op en neer vliegende suikers soms pas op de wedstrijddag zelf weet of ik fit genoeg ben om mee te doen. Bij de wilden zie je ook een stuk minder ploegentactiek, wat bij officiele amateurwedstrijden wel volop gebeurd. Te idioot voor woorden, ploegentactiek op loserniveau. Dan neem je je hobby echt te serieus.
Verder zijn de jurybaasjes van de KNWU dol op formele protocollen. Hoe meer ze hun autoriteit kunnen laten gelden, hoe liever. Aan het geborduurde bondslogo op hun keurige blazer valt hun zaterdagmiddagse macht af te lezen. Een paar jaar geleden mocht ik zonder licentie mee doen aan een KNWU-koers. Ik had dat jaar een paar wilde omloopjes gewonnen en organisator Harry Kanis regelde dispensatie. Mijn voorbereiding was als vanouds. 's Ochtends had ik nog een nieuwe fiets gekocht en ik merkte tijdens de race al snel dat het zadel te hoog stond. Maar vooruit, het was een zwoele zomermiddag en ik had er zin in. Ik won de koers.
Met een glimlach van oor tot oor reed ik naar de jurywagen om de knuffels van de rondemiss in ontvangst te nemen. De juryvoorzitter stapte op me af en ik stak mijn hand al uit om de felicitaties in ontvangst te nemen. Die kwamen niet. In plaats daarvan ontstak de blazer-met-logo een woeste reprimande. Dat ik mijn benen niet had geschoren mocht ik nog net zelf weten, maar hoe ik het in mijn hoofd haalde om in een shirt rond te rijden zonder geldige sponsoring! ('gewoon, lag boven op in de kast'?). Ook het ontbreken van shirtmouwtjes, sokken en handschoenen ('het is bloed heet man, moet ik soms een blazer aantrekken?') viel bij de bondsbobo niet in goede aarde. En of ik noooooit meer mijn levensgevaarlijke lege bidons in het weerloze publiek zou werpen. Harry fluisterde de speaker toe dat hij de situatie moest redden. De spreeksman trok de rondemiss aan haar arm naar me toe en plante snel zijn microfoon onder mijn neus.
Wild; 1. ongetemd 2. primitief 3. woest, ruw 4. ongeregeld
Ama·teur; -s 1. iem die iets uit liefhebberij beoefent: 2. prutser, knoeier
Eli·te; -s kleine groep van voorname mensen
Ik denk dat het overslaan van de prutserscategorie voor mij het beste is. Voor de wielerbond trouwens ook.
En hoe denk je dat bij de elite te gaan doen?
BeantwoordenVerwijderen